przewracajacstrone

    Wicha Marcin „Rzeczy, których nie wyrzuciłem” Marcin Wicha (ur. 1972- zm. 2025)    Książka, którą czytałam już cztery razy i za każdym razem wywoływała we mnie inne emocje. Ma niewiele stron, a baardzo wiele treści. Do przeczytania i refleksji nad upływającym życiem.  I tym, co potem... I tym, co po nas zostanie... Olejniczak Lucyna „Lilie Królowej”   Niemal 600 stron, a czyta się jednym tchem.  W tle nieco historii Polski i Europy; wydarzenia przeplatają się z osobistymi dramatami, życiowymi zmianami, wyborami narzuconymi przez okoliczności. Autorka napisała wiele pozycji, np. serię "Kobiety z ulicy Grodzkiej", czy "Wypadek na ulicy Starowiślnej"    Kalicińska Małgorzata „Dom nad rozlewiskiem”   Obyczajowa, rodzinna, ciepła, refleksyjna. I część cyklu "Rozlewisko" Z tego, co pamiętam - na podstawie książek nagrano serial. Oj, fajnie by było go obejrzeć.    Kang Han „ Wegetarianka” Han Kang w 2024 roku otrzymał...

  "Rzeczy, których nie wyrzuciłem" - nagroda Nike z 2018 roku (nagroda jury oraz nagroda czytelników) Czytałam po raz czwarty. Za pierwszym i drugim razem - jako ciekawą książkę, ot..przeczytałam i odłożyłam na półkę. Trzeci raz czytałam tuż po śmieci Mamy. Czytałam kilka stron, odkładałam, znowu kilka stron i znowu odkładałam na bok. Nie byłam w stanie przeczytać jej jednym cięgiem. Wracały emocje z czasów opieki nad Mamą, gdy zamiast spać snułyśmy historie rodzinnie.  Mama opowiadała o II Wojnie św. , o swoich marzeniach i tym, co było dla Niej ważne. Zadała mi kilka kluczywych pytań dotyczących dni, gdy Jej zabraknie. Co zrobię z dziedzictwem pozostawionym przez poprzednie Pokolenia? Co zrobię? Jak? Nad czym mam sie pochylic, a co odpuscic, co zachowac, a co wyrzucic. Opieka nad Nią to był piękny czas. Z perspektywy wielu lat uważam, że bardzo ważny i potrzebny. Wracając do książki... Dziś, czytając po raz czwarty mój odbiór był inny, spokojniejszy; bez łez i nagłych drgni...

  "Szły do pracy, kiedy miały po kilkanaście lat, i od tego momentu rytm ich życia wyznaczał tykający zegarek, w takt którego prządki musiały chodzić "jak koń w kieracie", a całość żywota dzieliła się na trzy etapy: fabrykę, szpital, cmentarz. Nisko opłacane, wykorzystywane przez majstrów i właścicieli przedwcześnie postarzałe." Ostatnio mam etap czytania książek reportażowych i historycznych. Ta pozycja wpisuje się idealnie w ten koncept.  Łódź - miasto położone w centralnej części Polski, przez lata stanowiło główny ośrodek przemysłu włókienniczego. Pytanie - co z tego pozostało? Hmm... Kilka fragmentów,  na które zwróciłam szczególną uwagę. "Kiedy powstawała Łódź, polskie obywatelki podlegały trzem różnym prawodawstwom, w trzech różnych zaborach: rosyjskim, pruskim i austro-węgierskim.Łódź leżała w Królestwie Polskim, w zaborze rosyjskim, Kodeks cywilny Królestwa Polskiego był spadkobiercą Kodeksu Napoleona, który kobiecie przypisywał status "wieczyście...

   Parę zdań, które mu zapadły w pamięć: "Dużo później, z ulgą i radością, zaczęłam dostrzegać, jak wspaniale jest być kobietą. Najbardziej w naszej płci podoba mi się szczególny rodzaj wrażliwości. Stosunek do świata, w którym obchodzi nas wszystko, co rośnie,co żyje, oraz związana z tym potrzeba kontaktu, porozumienia" (str. 14)   "Można się nauczyć przeżywać swoje emocje tak, by nas i innych nie zalewały. Tak, by nami nie rządziły. A także, by ich nie tłumić, nie wypierać, nie zaprzeczać im. Mieć ich świadomość, wiedzieć, co one znaczą i dlaczego się pojawiają. Szanować je jako objaw człowieczeństwa i życia wewnętrznego, jako objaw prawdziwych potrzeb, stanów i celów." (str. 35)   "Dojrzały człowiek to jest ktoś, kto siebie akceptuje w całości. Akceptuje ze swoją ułomnością, lękiem, słabością i pewnymi deficytami. Jest słaby i silny równocześnie. Ma też miękkie potrzeby. Ma w sobie wewnętrzne dziecko, które nie zniknęło. Dojrzały człowiek musi mieć spontanic...